olunacak yer burası. çoktan yola çıkıldı, gelindi ama durmadı kimse 'burada'. burası, yani olduğumuz yer, yola çıktığımızda varmayı umduğumuz yer değildi belki. bizim için böyle olabilir ama bazıları vardığı yeri beğenmedi, tatmin olmadılar oldukları yerden. hiç durmadan, ha işte burası demeden geçip gittiler. bilemediler. bilemedik.
zamanında bir yerde olmak için zamanla yarışmayı bildiler, bildik. bir gün her şey eylemini yitirip durduğunda zaman da olmayacak. bir durup baksaydık demezsek iyi. baştan kaybettiğimiz yarışı kazanamayacaksak nedir bu eyleme telaşı? bir durup bakmak, "burası kazın" demek fena mı olur?
neyse ki kazmışlığım, şişeleri gömmüşlüğüm, burası benim yerim demişliğim var. güneşleri batırırken insan seslerini bastıran dalgaların arasında hayallere dalmışlığım, zaferler kazanmışlığım da cabası. yemeyip de yanında yattığım, arkamdan ağlamayan bir sürü şey. en azından yaşadık demeye yetecek kadar "durmuşluğum" var.
mutluluğun anlamını buldum ben: bu da zehirli bir sözcük. aklına gelmeyince başına gelen, aklına gelince de hep uzaktaymış gibi duran şeyleri; bazen; hayal kırıklığını, kaçan büyük balığı -bir avcının kaçırdığı ama sözüm ona salıverdiği o büyük balık da olur, hayalin yankısını, yansısını anlatan yapışkan bir sözcük. bir kere geldiyse git demekle gitmiyor. öyle pişkin, akla musallat, ifrit, lanet, piiiis. bir de utanmadan etkinlik dilenmiyor mu, ağzını burnunu kırasım geliyor. ara ara sadece bir sözcük aslında diyorum. bir karşılığı yokmuş gibi, söylendiğinde boş boş bakılması gerekir gibi düşünüyorum.
insanlar ne olduğunu bilmediği şeylerin eksikliğini hissediyorlar. yine başa döndüm: durmuyorlar.
şubat 2002'de yapmışım ilk okumamı... bir sürü yerin altını çizmişim, çeşitli şekiller, notlar... zaten bi'tek Oruç Aruoba'nın kitaplarını o şekilde okuyorum. İkinci okumayı yapmanın zamanı gelmiş... Bakalım bu sefer hangi cümlelerin altı çizilicek... Sağol (:
2 yorum:
olunacak yer burası. çoktan yola çıkıldı, gelindi ama durmadı kimse 'burada'. burası, yani olduğumuz yer, yola çıktığımızda varmayı umduğumuz yer değildi belki. bizim için böyle olabilir ama bazıları vardığı yeri beğenmedi, tatmin olmadılar oldukları yerden. hiç durmadan, ha işte burası demeden geçip gittiler. bilemediler. bilemedik.
zamanında bir yerde olmak için zamanla yarışmayı bildiler, bildik. bir gün her şey eylemini yitirip durduğunda zaman da olmayacak. bir durup baksaydık demezsek iyi. baştan kaybettiğimiz yarışı kazanamayacaksak nedir bu eyleme telaşı? bir durup bakmak, "burası kazın" demek fena mı olur?
neyse ki kazmışlığım, şişeleri gömmüşlüğüm, burası benim yerim demişliğim var. güneşleri batırırken insan seslerini bastıran dalgaların arasında hayallere dalmışlığım, zaferler kazanmışlığım da cabası. yemeyip de yanında yattığım, arkamdan ağlamayan bir sürü şey. en azından yaşadık demeye yetecek kadar "durmuşluğum" var.
mutluluğun anlamını buldum ben: bu da zehirli bir sözcük. aklına gelmeyince başına gelen, aklına gelince de hep uzaktaymış gibi duran şeyleri; bazen; hayal kırıklığını, kaçan büyük balığı -bir avcının kaçırdığı ama sözüm ona salıverdiği o büyük balık da olur, hayalin yankısını, yansısını anlatan yapışkan bir sözcük. bir kere geldiyse git demekle gitmiyor. öyle pişkin, akla musallat, ifrit, lanet, piiiis. bir de utanmadan etkinlik dilenmiyor mu, ağzını burnunu kırasım geliyor. ara ara sadece bir sözcük aslında diyorum. bir karşılığı yokmuş gibi, söylendiğinde boş boş bakılması gerekir gibi düşünüyorum.
insanlar ne olduğunu bilmediği şeylerin eksikliğini hissediyorlar. yine başa döndüm: durmuyorlar.
acaba sorun bende mi?
öyle işte. hehe.
burada.
heh.
gideyim ben artık, geç oldu.
şubat 2002'de yapmışım ilk okumamı... bir sürü yerin altını çizmişim, çeşitli şekiller, notlar... zaten bi'tek Oruç Aruoba'nın kitaplarını o şekilde okuyorum. İkinci okumayı yapmanın zamanı gelmiş... Bakalım bu sefer hangi cümlelerin altı çizilicek... Sağol (:
Yorum Gönder